Y llawysgrif
Mae'r llawysgrif yn cynnwys 114 tudalen, ac mae mewn rhwymiad modern. Ar yr olwg gyntaf, ymddengys fod y testun yn sôn am sêr-ddewiniaeth a syniadau ‘hudol’ aneglur. Honnwyd ei fod yn cynnwys, ymysg pethau eraill, ddull o anfon negeseuon cudd dros bellter mawr. Mae’n cynnwys traethodau hirion am wahanol ysbrydion ac angylion, gyda defodau a thablau o fformiwlâu 'hudol'. Fodd bynnag, mae'n ymddangos erbyn hyn nad oes unrhyw beth ‘hudol’ yn eu cylch. Mewn gwirionedd, mae’r rhestrau o rifau a llythrennau yn allwedd i ffurf glyfar o amgryptio, ffurf nas darganfuwyd hyd y 1990au. Mae'n ymddangos fod Johannes Trithemius wedi dyfeisio ffurf gyntefig o’r un system amgryptio a ddefnyddiwyd yn nes ymlaen i greu'r côd Enigma enwog yn ystod yr Ail Ryfel Byd.
Ni wyddys a oedd John Dee yn deall y system benodol hon, nac ychwaith a wnaeth ef ei defnyddio. Roedd hi’n hysbys ei fod wedi defnyddio gwahanol ieithoedd a seifferau yn ei ysgrifau, a byddai codau o'r fath yn sicr yn ddefnyddiol i’w ffrind, Syr Francis Walsingham, a ddatblygodd arbenigedd mewn atal gweithgareddau cudd tra’r oedd yn gweithio fel Ysgrifennydd Preifat i’r Frenhines Elisabeth I. Fodd bynnag, mae'n bosib bod Dee wedi ei ddenu i'r defodau a’r swynion gan ei fod yn credu, fel nifer o’i gyfoedion, bod modd canfod gwybodaeth trwy sgwrsio gydag ysbrydion.