Y Gerddoriaeth
Mae’n debyg mai detholiad o gerddoriaeth bersonol neu deuluol a geir yn y llawysgrif, sy’n cynnwys tua 49 darn o gerddoriaeth ar gyfer y liwt, mewn llaw hynod daclus ond anhysbys. Awgryma Mathew Spring, awdur y gyfrol The Lute in Britain: A History of the Instrument and Its Music y crëwyd y llawysgrif gan amatur brwdfrydig o uchelwr. Mae’n cynnwys naw unawd, 24 cân-gonsort wedi eu tableiddio, 15 deuawd anghyflawn, ac un triawd. Honnir hefyd bod yr unawdau a’r deuawdau yn ‘hen ffasiwn’ erbyn 1595.
Ysgrifennwyd y teitlau gwreiddiol mewn gwyddor seiffr (cypher alphabet), ond dilëwyd neu guddiwyd y rhan fwyaf yn ddiweddarach. Ceir allwedd i’r codau yma yng nghyflwyniad Robert Spencer i’w lyfr ‘The Brogyntyn Lute Book …’. Mae testun wyth o’r caneuon yn deillio o’r ‘The Paradyse of Daynty devises’, casgliad o gerddi gan Hyder Edward Rollins. Mae’n cynnwys hefyd dabliadau o ‘Je file’ gan Philip van Wilder. Mae gan lawer o’r caneuon eraill deitlau diddorol, megis ‘Ah, alas, you salt sea gods’, ‘In terrors trapped with thraldom thrust’ a ‘Mistrust misdeems amiss’.
Nid oherwydd y gosodiadau eu hunain y mae darnau Brogyntyn yn bwysig fel y cyfryw, ond yn hytrach am eu bod yn dystiolaeth o arfer cerddoriaeth mewn trefniant tabl-nodiant rhydd, yn offerynnol a lleisiol, ar gyfer perfformiadau gan y llais a’r liwt.
Gellir dyddio’r gwaith o gopïo'r gerddoriaeth i gyfnod ar ôl 11 Gorffenaf 1595, gan fod darn rhif 25 yn sôn am radd BMus Pilkington, a ddyfarnwyd iddo ar y dyddiad hwn. Noda Robert Spencer a Jeffrey Alexander yn eu llyfr ‘Brogyntyn lute book’ ei bod hi’n debygol y copïwyd yr holl gerddoriaeth mewn cyfnod cymharol fyr.